Ecuador hoogte en diepte punten

We waren aangekomen in Banos een klein dorpje tussen de jungle en de Andes. De planning hier was bijkomen van onze 2 werk weken :-) en wat actieve watersport activiteiten doen. Samen met 3 vrienden van ons jungleproject zijn we gaan canyoningen, super gaaf. Het eerste wat we deden was afdalen (rappel) in een waterval, best lastig met die krachtige stroming van het water tegen je benen. Daarna een soortgelijke afdaling maar dan tussen de kloven van de berg. Ook een soort van natuurlijke glijbaan en als laatste een afdaling van 45 meter waarvan we 6 meter zelf moesten afdalen waarna we de overige meters abseilde tussen de watervallen, zo’n mooi uitzicht en zo’n gave ervaring. 2 dagen later gingen Koen en ik samen nog raften, eindelijk was het dan zover, de hele reis ging het er al over en nu gingen we het dan eindelijk doen. In een groep van 7 personen incl. gids gingen we vol moed de Rio Negro op. We hadden van te voren veel uitleg gehad en oefeningen gedaan. Koen en ik mochten voorin om ieder onze eigen kant te leiden, of we daar blij mee moesten zijn weet ik niet. We vingen natuurlijk al het water op in onze gezichten. Het niveau was 3+ een gemiddeld niveau maar wat ons betreft mocht het wel ruiger, het was best vermoeiend maar echt super gaaf en zo voor herhaling vatbaar. En toen was het weer tijd om verder te gaan, op naar Quito de hoofdstad van Ecuador,waar we eigenlijk niet zo heel veel zin in hadden (grote steden vinden wij niks).

In de bus hetzelfde als anders, beetje rond kijken en een boekje lezen. Maar toen ik mijn appeltje uit mijn tas wilde halen viel hij er al uit voordat de rits open was, shit, een golf van paniek ging door mijn lichaam en mijn angst werd bevestigd toen ik mijn tas optilde. Een grote snee in de onderkant en alles eruit behalve mijn leesboeken, appeltje en flesje water. Ik keek Koen aan en vloog door de bus heen en weer als een kip zonder kop. De bijrijder van de Chauffeur deed niets, iedereen keek een keer om zich heen en dat was het dan, daar stond ik dan, radeloos. Koens spullen waren er gelukkig nog. Mijn achterbuurman, die moet het gedaan hebben, maar het was niet meer dezelfde als die eerste man in het begin van de busreis, die zo vriendelijk naar me lachte ( ja snap ik als je verdomme een nieuwe camera, telefoon, nintendo en sieraden doneert, wie lacht er dan niet). Toch gevraagd of ik in zijn tas mocht kijken maar daar zat niets in en dus was alle hoop weg. De overige uren in de bus leken wel weken te duren, aangekomen in Quito word je van het ene naar het andere politiebureau gestuurd en kan het niemand ook maar iets schelen. Dagelijkse gang van zaken en vervolgens word je geadviseerd om niet over straat te gaan ’s avonds want ook dat zou niet veilig zijn. Jezus wat doen we hier! En dat is nou het nadeel van Ecuador, heel Zuid-Amerika heeft toeristenbussen waar mensen geregistreerd worden, hier zit iedereen in dezelfde lokale bussen, toeristen, locals, dieven noem het maar op, 1 groot feest.

Nou na 1 slapeloze nacht toch maar in Quito gaan winkelen, weer een nieuwe camera gekocht en een nieuwe rugzak voor mij en direct vertrokken naar Otavalo. In dit kleine dorpje voelde ik me weer veilig, mensen lijken hier heel veel op indianen, mooi volk. We zijn hier naar de grootste markt van Zuid-Amerika geweest, waar werkelijk alles te koop was. Er was een dierenmarkt, kledingmarkt, souvenirs en handicraft markt en een groente en fruit markt, kortom een heerlijk dagje vertier. De varkens gingen tekeer, cavia’s werden de lucht in gehouden voor de verkoop, hondjes in kooitjes, eenden, kuikens, kippen, kalkoenen, koeien, konijnen noem het maar op het was er gelijk. Ook hebben we hier een lagoon bezocht van de vulkaan Cuicocha, super mooi. De dag daarna wilde we naar een waterval, deze konden we bereiken door een uur lang een oude treinrails af te lopen maar deze tocht hadden we na 5 min. al afgebroken we vonden het al te laat om nog te gaan en we zagen twee ongure types langs het spoor (waarschijnlijk maakte we onszelf gek). De dag erna moesten we weer terug naar Quito. Die busrit was gelukkig goed verlopen en die middag zijn we nog de oude stad in gegaan om toch wat van de gebouwen mee te krijgen. Het enige wat ik echt heb gedaan was de boel observeren. Worden we niet gevolgd, die man daar die vertrouw ik niet, iedereen kijkt ons aan Koen ze zitten gewoon op ons geld en onze camera te azen. Tijdens het pinnen hield ik de wacht, oké snel geld eruit trekken en hup in de bh met dat geld en wie het waagt die komt er heel slecht vanaf dit keer. Ja het was alle woede die er nog een beetje inzat die er zo langzaam uitvloeide. De dag erna werden we toch weer lekker gemaakt voor tripjes naar de Galapagos eilanden en na lang wikken en wegen hebben we toch een 6 daagse cruise geboekt. Super blij, want dit moet fantastisch zijn alleen voelde het iets minder toen we moesten betalen. Onze laatste dag Quito nog een busje naar de evenaar genomen om daar naar het monument te gaan staren.

En toen zijn we naar de Galapagos eilanden gevlogen waar we de zuidelijke route met een 6 daagse cruise hebben gedaan. Voor degene die het niet kennen, de Galapagos eilanden liggen in open zee op ongeveer 1000 km van de westkust van Zuid-Amerika en zijn vulkanisch. Onze eerste dagen waren een groot feest, overal dieren en het leuke was dat ze niet bang waren dus je kon zo veel foto’s maken. Zeeleeuwen in overvloed naar schatting zo’n 35.000 ik kon er geen genoeg van krijgen, zo lief, schattig, groot en soms zo stinkerig, van baby’s van enkele uren oud tot verstoten bejaarden mannetjes, geweldig. Verder enorm veel vogels waar we het bestaan niet van wisten zoals de blauwvoetgent een vogel met blauwe voeten, de fregat vogel met zijn rode keelzak, enorme albatrossen en pelikanen en ga zo maar door. Het was een aaneenschakeling van hoogtepunten zoals het dagelijks snorkelen waarbij we elke keer weer reuze zeeschildpadden konden bewonderen en vele grote roggen zagen. Maar we hebben ook haaien gezien: tijger haai, black en white tip haai. En zeeleeuwen die zo nu en dan nieuwsgierig naar ons waren en een kijkje kwamen nemen onder water. Verder op land ook nog reuze schildpadden, kleine slangen en enorme leguanen gezien. Afwisselend bestonden onze dagen uit snorkelen en wandelen op verschillende eilanden waar we dan tussen de broedende vogels liepen en de enorme kuddes zeeleeuwen met pasgeboren baby’s. Na 6 dagen genoten te hebben met een leuke groep mensen afscheid genomen van de Galapagos en terug gevlogen naar het vasteland van Ecuador. Nu rest ons nog de bus terug naar Mancora, het strand van Peru waar we super veel zin hebben in de kite-surf lessen die we gaan nemen, uiteraard gevolgd door wat stranddagen voordat we naar Buenos Aires vliegen.