Van het strand naar de Amazone Peru en Ecuador
Blijf op de hoogte en volg Koen en Linda
10 September 2012 | Ecuador, Baños
Met de nachtbus van Arequipa naar Ica, het blijft een verrassing in wat voor soort bus je terecht komt maar de bussen in Peru zijn opvallend goed. Toen we onze plaatsen innamen kwam er een man langs met de video camera, hier spraken wij onze afscheidsgroet in voor thuis, mochten we niet aankomen op onze bestemming. De ene maatschappij legt je dus vast op film, de andere wil je vingerafdrukken, apart vonden wij, maar goed. In de woestijn aangekomen een taxi naar Huacachina genomen waar we dan echt in een oase midden in een woestijngebied waren. Hier hebben we een buggy tour gedaan. Dat was echt te gaaf voor woorden, de chauffeur vloog met 80 km/uur over de duinen niet wetende wat er achter de hoge duinen te zien was soms een enorme zandvlakte en dan weer een diepe afdaling in het duingebied, een adrenalinekick is het juiste woord. Tussendoor zocht hij wat duinen uit die lekker hoog waren om naar beneden te sandboarden, al was het echte sandboarden bijna niet mogelijk, op je buik naar beneden glijden was echt gaaf, het ging zo snel en eenmaal beneden natuurlijk 1 grote zandbak in je kleding. De volgende dag zijn we ook nog op tour gegaan naar de Ballestas Islands. Hier stikt het van de vogels en vogelpoep. Op een bootje voeren we naar verschillende eilanden omgeven door vogels, zeehonden, pelikanen en pinguïns best leuk om te zien. Het meest indrukwekkende op die trip waren toch wel de enorme kwallen die in de zee zwommen, met een grootte van een leeggelopen skippybal omschrijf ik ze toch wel het beste denk ik. Bah wat een smerige beesten toch hé, ik moest er niet aan denken die zee in te moeten.
Na onze volgende nachtbus van Ica naar Trujillo ook weer meteen een taxi naar het strandplaatsje Huanchaco genomen waar we dezelfde middag nog op het winderige strand lagen. Het is een klein dorp waar veel gesurft wordt dus wij konden niet achterblijven en hadden een privé lesje geboekt. Na zo’n 3 kwartier vol met theorie te zijn gestopt en nadat onze leraar mij meerdere malen had gevraagd hoe ik voorheen alleen op de plank bleef staan was het tijd om het hem maar eens te bewijzen. Hij hielp ons de juiste golf te nemen en wij moesten de rest doen, peddelen en staan en zo gezegd zo gedaan, ik stond meteen de eerste golf. Koen daarentegen had wat meer oefening nodig en heeft uiteindelijk ook gestaan, wel in veel mindere mate en volgens mij tot grote frustratie vervolgens zei hij “ ik ga in Ned. toch nooit surfen dus waarom zou ik het eigenlijk moeten kunnen”. Maar het was leuk op een klein ongelukje na, nadat we allebei kort achter elkaar een golfje hadden gepakt kwam ik dichtbij Koen waarna er een grote golf aankwam die mij onder water trok en Koen loskoppelde van zijn bord wat helaas mijn gezicht raakte! Met het gevoel van een gebroken kaak een bloedneus en een hersenschudding toch maar weer de draad opgepakt. Na nog een bewolkte stranddag met veel wind besloten we toch maar weer verder Noordelijk te gaan naar Mancora, het strand van Peru. Daar aangekomen midden in de nacht voelden ook wij eindelijk een aangename nachttemperatuur. De dagen daarna heerlijk van het strand genoten en vooral van de zon. En wat is het mooi om ’s avonds onder de douche de resultaten te bekijken hé, het gaat steeds sneller dat bruiningsproces. Nadat we een week in Mancora zijn verbleven tussen alle ras echte backpackers (lees dreadlocks tot op de kont en zwervers kleding) voelden wij ons toch echt wel flashpackers, ondanks dat we al bijna een jaar lang dezelfde kleding dragen. De bus van Mancora naar Ecuador liet voor het eerst tijdens onze hele reis lang op zich wachten (3 uur vertraging) maar goed ook daar zijn we op ingespeeld we weten dat we met dat soort dingen altijd over moeten gaan op de relax modus, klagen heeft geen zin. Om 01.00 uur ’s nachts vertrokken we eindelijk en 8 uur later waren we in Ecuador. Dit land stond niet op onze planning maar is wegens een klein overschot aan tijd toch toegevoegd. We kwamen aan in de stad Guayaquil waar we 2 dagen hebben door gebracht voordat we aan ons 2 weekse vrijwilligersproject zouden beginnen. Waar kwam dat idee ineens vandaan? Nou we hebben na lang nadenken onze eindroute eindelijk vast kunnen leggen waarbij we een vlucht van Lima (Peru) naar Buenos Aires (Argentinie)hebben geboekt op 9 oktober. We hielden 2 weken over en die wilden we nuttig besteden dus kwam ik via de Lonely Planet (reisboek) op een vrijwilligersproject terecht in Ecuador. We zagen het allebei wel zitten om wat werk te verrichten en tegelijkertijd een goed doel te steunen. De locatie leek ons top want i.p.v. een toeristische tour door de amazone gingen we er nu 2 weken werken en wonen. Ze hebben hier allerlei bedreigde en illegaal verhandelde dieren. En de bedoeling is natuurlijk om deze dieren uiteindelijk terug te zetten in jungle.
Daar gingen we dan, vol energie en goede moed op naar de amazone. Onze eerste werkdag viel het zwaarst, hard werken, de hele dag stromende regen, geen waterdicht regenpak, lopen op laarzen op een modderig stenen pad, nat geweekte poep en oude voedselresten rapen, schreeuwende apen aanhoren die een hekel hadden aan blonde vrouwen (ik was een bedreiging voor hun mannetjes) en continu door de knietjes om vervolgens je hoofd te stoten aan de takken die in de kooien hingen. De dagen erna werden steeds beter, leuker en droger. Na 4 dagen in de stromende regen te hebben gewerkt werd het eindelijk wat droger en konden we meer genieten van de dieren, vlogen de papegaaien op onze ruggen en schouders en aten ze uit onze handen, konden we het grote knaagdier (geen idee wat voor soort) knuffelen, wat zo lief was en dus helaas geen kans maakte ooit terug gezet te worden, kwam de meest giftige slang uit Zuid-Amerika zichzelf in onze buurt nestelen, liep er een vriendelijke armadillo (gordeldier ofzo iets) in het wild rond, zagen we een enorme huisspin en mochten we de afgezonderde puma en de otter voeren. Het dagelijks leven bestond uit 2 voederrondes die weer bestonden uit het poepruimen en eten geven en tussendoor deden we wat huishoudelijke taken en projectwerk zoals: kooien verbeteren of speel materiaal maken en bedenken etc. In het begin leek het ook wel of we in een hele andere gemeenschap van mensen terecht waren gekomen, veelal vegetariërs en veganisten, mensen die hier voor maanden of zelfs jaren vrijwilligerswerk komen doen. Dan denk je dat je een dierenvriend bent maar tussen die mensen valt dat dan reuze mee, zij leven werkelijk voor de dieren, onvoorstelbaar en dan weet je ineens weer dat je ook wel heel veel waarde hecht aan enigszins comfort, sociaal leven, lekker vlees eten en ga zo maar door. Later leerde we natuurlijk een hele andere kant van ze kennen en we hebben hier echt wel een leuke tijd met al die vrijwilligers gehad. 2 weken zonder elektriciteit geleefd in een altijd vochtige omgeving, wat het drogen van de was niet bevorderde, niets even aan de oplader leggen, toiletteren, douchen, koken of afwassen alles met kaarslicht . Nee het was niet altijd even comfortabel maar het heeft zeker ook zijn voordelen, 2 weekjes lang opstaan en meteen klaar zijn om te werken, niets doen aan je haren (behalve kammen) en er bijlopen in je meest comfortabele jungle kleding met echte rubberen kaplaarzen. Na deze ervaring kunnen wij weer welverdiend gaan genieten van het reizen en alle schoonheid van Ecuador nog beter in ons opnemen.
Na onze volgende nachtbus van Ica naar Trujillo ook weer meteen een taxi naar het strandplaatsje Huanchaco genomen waar we dezelfde middag nog op het winderige strand lagen. Het is een klein dorp waar veel gesurft wordt dus wij konden niet achterblijven en hadden een privé lesje geboekt. Na zo’n 3 kwartier vol met theorie te zijn gestopt en nadat onze leraar mij meerdere malen had gevraagd hoe ik voorheen alleen op de plank bleef staan was het tijd om het hem maar eens te bewijzen. Hij hielp ons de juiste golf te nemen en wij moesten de rest doen, peddelen en staan en zo gezegd zo gedaan, ik stond meteen de eerste golf. Koen daarentegen had wat meer oefening nodig en heeft uiteindelijk ook gestaan, wel in veel mindere mate en volgens mij tot grote frustratie vervolgens zei hij “ ik ga in Ned. toch nooit surfen dus waarom zou ik het eigenlijk moeten kunnen”. Maar het was leuk op een klein ongelukje na, nadat we allebei kort achter elkaar een golfje hadden gepakt kwam ik dichtbij Koen waarna er een grote golf aankwam die mij onder water trok en Koen loskoppelde van zijn bord wat helaas mijn gezicht raakte! Met het gevoel van een gebroken kaak een bloedneus en een hersenschudding toch maar weer de draad opgepakt. Na nog een bewolkte stranddag met veel wind besloten we toch maar weer verder Noordelijk te gaan naar Mancora, het strand van Peru. Daar aangekomen midden in de nacht voelden ook wij eindelijk een aangename nachttemperatuur. De dagen daarna heerlijk van het strand genoten en vooral van de zon. En wat is het mooi om ’s avonds onder de douche de resultaten te bekijken hé, het gaat steeds sneller dat bruiningsproces. Nadat we een week in Mancora zijn verbleven tussen alle ras echte backpackers (lees dreadlocks tot op de kont en zwervers kleding) voelden wij ons toch echt wel flashpackers, ondanks dat we al bijna een jaar lang dezelfde kleding dragen. De bus van Mancora naar Ecuador liet voor het eerst tijdens onze hele reis lang op zich wachten (3 uur vertraging) maar goed ook daar zijn we op ingespeeld we weten dat we met dat soort dingen altijd over moeten gaan op de relax modus, klagen heeft geen zin. Om 01.00 uur ’s nachts vertrokken we eindelijk en 8 uur later waren we in Ecuador. Dit land stond niet op onze planning maar is wegens een klein overschot aan tijd toch toegevoegd. We kwamen aan in de stad Guayaquil waar we 2 dagen hebben door gebracht voordat we aan ons 2 weekse vrijwilligersproject zouden beginnen. Waar kwam dat idee ineens vandaan? Nou we hebben na lang nadenken onze eindroute eindelijk vast kunnen leggen waarbij we een vlucht van Lima (Peru) naar Buenos Aires (Argentinie)hebben geboekt op 9 oktober. We hielden 2 weken over en die wilden we nuttig besteden dus kwam ik via de Lonely Planet (reisboek) op een vrijwilligersproject terecht in Ecuador. We zagen het allebei wel zitten om wat werk te verrichten en tegelijkertijd een goed doel te steunen. De locatie leek ons top want i.p.v. een toeristische tour door de amazone gingen we er nu 2 weken werken en wonen. Ze hebben hier allerlei bedreigde en illegaal verhandelde dieren. En de bedoeling is natuurlijk om deze dieren uiteindelijk terug te zetten in jungle.
Daar gingen we dan, vol energie en goede moed op naar de amazone. Onze eerste werkdag viel het zwaarst, hard werken, de hele dag stromende regen, geen waterdicht regenpak, lopen op laarzen op een modderig stenen pad, nat geweekte poep en oude voedselresten rapen, schreeuwende apen aanhoren die een hekel hadden aan blonde vrouwen (ik was een bedreiging voor hun mannetjes) en continu door de knietjes om vervolgens je hoofd te stoten aan de takken die in de kooien hingen. De dagen erna werden steeds beter, leuker en droger. Na 4 dagen in de stromende regen te hebben gewerkt werd het eindelijk wat droger en konden we meer genieten van de dieren, vlogen de papegaaien op onze ruggen en schouders en aten ze uit onze handen, konden we het grote knaagdier (geen idee wat voor soort) knuffelen, wat zo lief was en dus helaas geen kans maakte ooit terug gezet te worden, kwam de meest giftige slang uit Zuid-Amerika zichzelf in onze buurt nestelen, liep er een vriendelijke armadillo (gordeldier ofzo iets) in het wild rond, zagen we een enorme huisspin en mochten we de afgezonderde puma en de otter voeren. Het dagelijks leven bestond uit 2 voederrondes die weer bestonden uit het poepruimen en eten geven en tussendoor deden we wat huishoudelijke taken en projectwerk zoals: kooien verbeteren of speel materiaal maken en bedenken etc. In het begin leek het ook wel of we in een hele andere gemeenschap van mensen terecht waren gekomen, veelal vegetariërs en veganisten, mensen die hier voor maanden of zelfs jaren vrijwilligerswerk komen doen. Dan denk je dat je een dierenvriend bent maar tussen die mensen valt dat dan reuze mee, zij leven werkelijk voor de dieren, onvoorstelbaar en dan weet je ineens weer dat je ook wel heel veel waarde hecht aan enigszins comfort, sociaal leven, lekker vlees eten en ga zo maar door. Later leerde we natuurlijk een hele andere kant van ze kennen en we hebben hier echt wel een leuke tijd met al die vrijwilligers gehad. 2 weken zonder elektriciteit geleefd in een altijd vochtige omgeving, wat het drogen van de was niet bevorderde, niets even aan de oplader leggen, toiletteren, douchen, koken of afwassen alles met kaarslicht . Nee het was niet altijd even comfortabel maar het heeft zeker ook zijn voordelen, 2 weekjes lang opstaan en meteen klaar zijn om te werken, niets doen aan je haren (behalve kammen) en er bijlopen in je meest comfortabele jungle kleding met echte rubberen kaplaarzen. Na deze ervaring kunnen wij weer welverdiend gaan genieten van het reizen en alle schoonheid van Ecuador nog beter in ons opnemen.
-
10 September 2012 - 19:11
Sander & Cindy:
Leuk verhaal weer!! Nobel dat jullie twee weken vrijwilligerswerk hebben gedaan. Klinkt overigens ook weer als een supermooie (en natte ;) ) ervaring. Veel plezier nog in de rest van Ecuador! -
10 September 2012 - 19:37
Hans En Toos ___/)___:
Van 'de Dakar' tot 'Tarzan & Jane'. Gaaf hoor dat Zuid Amerika. Ook gaaf dat jullie 2 weken vrijwilligerswerk doen. Je moet er maar zin in hebben. Maar je krijgt zo wel veel meer gevoel voor het landschap en de noodzaak dat we zuinig zijn op onze wereld. Veel plezier met de laatste loodjes (nou ja, nog altijd langer dan een gewone vakantie). -
10 September 2012 - 19:57
Yvonne Van Helvoort:
Super gaaf weer, die buggy lijkt me ook helemaal geweldig!
Geniet nog van die laatste paar weken! -
10 September 2012 - 22:22
Mama:
Lieve schatten....wat een geweldige leuke foto's van al die leuke dieren...en het verhaal van het hondje hoor ik vast wel...je dacht natuurlijk aan Daantje Linda ??
Ik ben trots op jullie , zeker ook dat jullie ondanks alles toch je ook inzetten voor vrijwillgerswerk...!!
Vind dat jullie er gezond uitzien...ben ik blij mee...!!
veel fun nog en tot skype's ....
dikke knuffel....
Mama -
10 September 2012 - 22:51
Rob En Loes:
Hee lieverds!!
Wat een ontzettend leuk reisverhaal! En oh zo herkenbaar voor mij (Loes)!! Geweldig om te lezen dat jullie Huacachina ook zo gaaf vonden. Hadden jullie ook die gezellig neger als chauffeur? Kun je nagaan dat ons pap en mam bij ons in de buggy zaten hahaha.
Wat super dat jullie ook vrijwilligerswerk hebben gedaan!!! Wat een ervaring zeg met al die dieren en de manier van leven..
Wij zijn ontzettend blij te horen dat jullie het zo goed maken. Ecuador is fantastisch en Brazilie ook!! Jullie gaan nog een super gave tijd tegemoet!! Geniet er super super erg van en wij zien jullie heeeeeeeeel snel weer. Daar hebben we ontzettend veel zin in!!
Tot snel :):):)
Kus Rob en Loes
-
10 September 2012 - 23:10
Corrie En Hans:
Wat een avonturen maken jullie toch mee. En wat vliegt de tijd toch.
Het zal thuis straks erg wennen zijn de eerste weken maar......, zover is het nog niet. Geniet nog van de komende tijd en tot snel.
Groeten,
Corrie en hans -
11 September 2012 - 00:30
Gilbert En Janneke:
Een heel herkenbaar verhaal en ook de foto's, echt mooi. Sandboarden viel inderdaad niet mee, maar wel geweldig om te doen in zo'n omgeving. Super dat jullie vrijwilligerswerk zijn gaan doen, wat een enorme ervaring zal dat zijn geweest. Heel veel plezier nog.
Groetjes Gilbert en Janneke -
11 September 2012 - 05:36
Sophie En Vai:
Leuk om vanuit zonnige Thailand jullie verhaal te lezen!
Ps: flight of the gibbon was inderdaad fantastisch!
Liefs, Sophie en Vai -
11 September 2012 - 08:30
Sjakie:
Wat n ervaringen weer! Hoe vet!
Je zag er goed uit in je kaplaarzen ;-)
Wat n hoop gezellige beestjes ook, op eentje na! Ik ben blij dat je geen foto van de spin hebt geplaatst!
We kunnen nu eindelijk zeggen tot over een paar weken!!! Hoe bizar!
Have fun nog en tot snel! xx -
11 September 2012 - 14:27
Dorsunt P-T:
Hoi Koen en Linda,
Fijn om van jullie weer iets te horen.
Gelukkig dat de reis tot nu toe geweldig is verlopen.Zo lezen wij dat.
We verslinden jullie verhaal.
Na 'n lange tijd van prachtig weer is er vandaag regen het weer voorspeld de verdere week niet veel goeds.
Tot de volgende keer.
Hartelijke groet, Piet-tiny -
11 September 2012 - 15:38
René En Anne :
Hey koen en linda echt geweldig om weer iets van jullie te horen.
En vooral als het van die mooie verhalen zijn ;)
mooi dat het zo goed met jullie gaat.
En vrijwilligerswerk blijft leuk om te doen hé.
Nog heel veel plezier en groetjes uit indonesie. -
11 September 2012 - 18:52
Suus:
hallo,
ziet er weer allemaal erg leuk uit! vooral al die leuke diertjes die je daar ziet, dan is t hier maar saai! wacht nog steeds op een brulaap op t spreekuur haha.
wel supergaaf hoor werken in de jungle jullie zijn goed bezig!
groetjes! -
11 September 2012 - 19:07
Lucie:
Hoi Koen en Linda,
Wat goed van jullie om vrijwilligerswerk te doen. Lijkt me heel bijzonder. De tijd gaat nu wel erg hard. Nog twee maanden en het jaar is alweer voorbij. Geniet nog van het vervolg van jullie reis. Als jullie thuiskomen ben ik in Cuba. -
12 September 2012 - 14:10
WillyWilly Wwillywwilly:
wat Weer -
12 September 2012 - 14:12
Wwilly Johanwar Illy :
wat weer een schitterende verhalen van jullie wij genieten steeds en vinden het ook heel knap van jullie dat vrijwilligerswerk. nog maar enkele maanden en dan zijn jullie alweer thuis. tot ziens wa -
12 September 2012 - 22:02
Ellen:
Weer een mooi verhaaltje, Lin!! Wat maken jullie toch veel mee zeg! Echt heel bijzonder! Leuk dat ik je weer even gesproken heb, doen we snel weer! Heel veel groetjes en een dikke knuff, Pieter en Ellen -
13 September 2012 - 14:28
Ingrid:
Hallo,
Wat een mooi verhaal en prachtige omgeving! Top dat jullie vrijwilligerswerk hebben gedaan :) Ik lees ze elke keer met veel plezier en verheug me op de foto's! Ik heb Koen ongeveer een jaar geleden in de kroeg beloofd een keer een reactie te plaatsen.. Nog niet gedaan, maar bij deze!
Heel veel plezier nog! Groetjes Ingrid -
13 September 2012 - 17:03
Fem:
Hey Koen en Lin,
Super gaaf weer, alle dingen die jullie meemaken!!
Lin hoe is het met je hersenschudding? Zal wel een klein schrammetje zijn geweest ; )
Weer een unieke ervaring daar in de jungle... eindelijk weer even meegemaakt wat werken is.
Geniet er nog van, want het einde is in zicht!!!
Liefs Fem -
14 September 2012 - 21:07
Patrick & Danielle:
Ha Koen en Lin!
We hebben even moeten wachten op een nieuw verhaal van jullie. Maar het was het wachten meer dan waard als we jullie geweldige ervaringen weer lezen!
Wat hebben jullie weer leuke dingen gedaan. Alleen balen van je ongeluk, Lin. Gaat het intussen wel weer beter met je?
Supergaaf dat jullie je hebben ingezet voor de mooie dieren in de jungle.
Hier gaat alles z'n gangetje. We zijn allebei weer gewend aan het werken. En het aftellen voor de herfstvakantie is alweer begonnen... :-)
Nou geniet nog van jullie laatste weekjes. Nu is het echt bijna voorbij....
Liefs Patrick & Danielle. -
14 September 2012 - 23:04
Frank En Tanja:
Weer een mooi verhaal van jullie ! Fijn te horen dat jullie ook nog even gewerkt hebben :-P. Zal straks wel weer wennen zijn voor jullie !! Leuk dat jullie vrijwilligers werk hebben gedaan !xxx -
21 September 2012 - 21:50
Robbert En Miranda:
ach ja wat kunnen wij nog zeggen......wederom prachtige foto's !! Jullie maken wat mee en zien ontzettend veel ! Nog even en dan liggen jullie weer thuis in NL in eigen bedje, ook weer erg fijn ??!!
Geniet samen en wij volgen jullie nog even ! @ Linda,hopelijk tennissen niet te veel verleerd ;-)
Groetjes van ons. -
23 September 2012 - 20:30
Matthijs:
Ha Lin en Koen,
Die jungle verhalen en fotos, echt fantastisch en uniek om mee te maken, je krijgt er maar geen genoeg van. Ik ben zojuist terug van mijn surfcamp en het was geweldig!! Veel mensen ontmoet en lekker elke dag gesurft. Jouw techniek Lin, ziet er goed uit!
Gr. Matthijs -
26 September 2012 - 12:01
Ton Vermaesen:
Hoi Koen en Linda,
Ik vind het fantastisch dat jullie zo veel beleven en nog goed werk doen óók. De surffoto's spraken mij erg aan: Hanny en ik deden dat in de allereerste jaren van de ontdekking van de surfplank in 1971. Dat waren 2 in elkaar geperste kunststofplanken met daarin een afbrokkelende kunststof en die planken werden met tape dichtgeplakt op de naad zodat er (misschien) geen water naar binnen kon dringen. Maar niets is minder waar: na een seizoen varen verdween je plank tijdens het surfen onder water als je er op stond; het leek wel een onderzeeër. Dat had ook zijn leuke kanten op het Veerse meer in Zeeland.
Blijf genieten van jullie reis en blijf gezond. Fijn dat jullie dit mogen doen.
Groetjes van Ton (Wilhelmina).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
