Cambodja / N -Thailand / Lazy Laos / Z-Thailand

Onze laatste bezichtigingen in Cambodja waren de Hindoeïstische tempels van het Angkor-complex. Met Angkor Wat als het grootste religieuze bouwwerk ter wereld. Ik ben niet zo’n gebouwen mens maar dit was echt fantastisch. Waar de meeste een privé (tuktuk) chauffeur huren ging bij ons de voorkeur uit naar de fiets. We hebben zo’n 30 km door de snerpende hitte afgelegd (35 ) maar met ieder 3 liter water in ons lijf hebben we het goed doorstaan en er nog van genoten ook. 9 uur lang hebben wij hier doorgebracht waarvan we geen moment hebben gedacht dat we tempel moe waren. De volgende dag vertrokken we weer met de bus (10 uur) direct naar Bangkok, ook hier weer een soepele grensovergang. En dan ben je ineens weer in een wereldstad. Hier hebben we o.a. wat bezichtigingen gedaan en ons laten foppen door een tuktuk chauffeur die ons wel naar zijn commissie winkels heeft gereden maar ons vervolgens bij onze keuze van bestemming liet staan, dat werd dus lopen (gelukkig betaal je achteraf) maar het vertrouwen was meteen geschonden. Ze krijgen geen rooie Baht meer van mij! En zo eigenwijs en koppig als we zijn liepen we de rest van de middag te slenteren door de hitte, alle tuktuk chauffeurs negerend, wat weer leidde tot een gefrustreerde chauffeur die vervolgens begon te schelden. ‘nou de eerste indruk was niet zo best’ maar ik heb inmiddels geleerd hier doorheen te kijken en het de pret niet te laten drukken. Verder hebben we voor Koen een mooi pak aan laten meten met 2 blouses en voor mij ook 2 mooie getailleerde blouses . Deze gaan mooi met ons pap en mam mee terug naar Ned.
Na Bangkok zijn we vertrokken met de nachtbus van 11 uur naar Chiang Mai in het noorden van Thailand. Hier hebben we o.a. een mountainbike trip gemaakt door de bergen . Het was echt super spannend want de afdalingen waren enorm stijl en het was ook best gevaarlijk. Even niet opletten, verkeerd remmen of een slechte balans en je ligt. Hier heb ik pas echt geleerd wat mountainbiken is! We hadden een gids voor ons alleen die op basis van onze kwaliteiten de route bepaalde, reken maar dat we de vetste en spannendste route hadden. Afgepeigerd werden we zo nu en dan. We moesten meters klimmen, in de laagste versnellingen, met stenen op het pad en 1 verkeerde beweging en je kon lopen. In totaal 35 km afgelegd. De volgende dag hebben we de Gibbon experience gedaan, een jungle tocht op hoogte. Gezekerd aan een lijn hebben we zo’n 5 km door de jungle gevlogen van boom naar boom en dat zo’n 39 keer. Tussendoor een touwenbrug of abseilen van een hele hoge boom. Ook weer iets om niet te vergeten. Diezelfde dag zijn we ook nog naar het Tiger Kingdom geweest waar je met kleine, middelmatige of grote tijgers op de foto kon. Wij kozen voor de grote. Hier hebben we geposeerd met zo’n 4 verschillende getrainde tamme tijgers. Echt gaaf, wat een beesten zeg! We beginnen ons ook steeds meer te beseffen hoe bevoorrecht we zijn met al deze ervaringen want wat genieten wij zeg! De wereld heeft zo veel moois te bieden.

Na al deze avonturen weer tijd voor een passieve busrit van zo’n 17 uur naar het buurland Laos. Waar we na 6 uur in de hete minibus hebben gezeten om vervolgens per boot ( grote kajak) de Mekong rivier te passeren om in Laos uit te komen en daar weer een nieuw visum te halen. Het vrouwtje wat ons de visums verschafte genoot enorm van haar positie. We hadden een oud dollar briefje van 50 wat ze niet accepteerde maar ze nam ook niet de moeite om ons dat uit te leggen, ze negeerde ons volkomen. God zij dank hadden we nog meer dollars op zak want het grenswisselkantoortje was net gesloten, ik weet niet hoe het anders was gegaan. Maar je geduld verliezen heeft zeker geen zin. Na deze grensovergang kwam dus deel 2 van onze busrit, een kleine 11 uur meer in de alles behalve comfortabele bus voor een afstand van 472 km . Wij zaten boven de wielkassen met weinig tot geen beenruimte en 2 passagiers voor ons die toch wel degelijk SCHIJT hadden aan ons verzoek om de stoel niet volledig achterover te gooien. En dan wordt je ineens om 04.30 uur uit de bus gezet zonder dat je weet waar je bent, best vreemd. Dus ook de eerste indrukken van Laos waren een beetje vreemd. In Laos zijn de mensen echt lui en alles op zijn tijd en tja dat zijn wij nog steeds niet helemaal gewend. In Luang Prabang zijn we weer bijgekomen van ons busritje en hebben we wat rond gefietst. Ook zijn we naar een waterval geweest. Hierna zijn we weer verder Zuidelijk getrokken naar Vang Vien waar we op een zwemband op de stroming van de rivier hebben gedobberd en tussentijds zijn aangemeerd bij echte feesttenten waar je voornamelijk veel kon drinken. Wat overigens heel gevaarlijk kan zijn maar verstandig als wij zijn hebben wij ons plezier ook gehaald uit het gebruik maken van de zelfgemaakte glijbanen en trapezes die in de rivier eindigden. Meteen de volgende dag zijn we naar Vientiane afgereisd, de hoofdstad van Laos, om ons daar vervolgens gruwelijk te vervelen. Ook hier hebben we wat rond gefietst en wat tempels afgevinkt. Op 1 tempel na vonden we ze allemaal zo bijzonder dat we ze al fietsend hebben bekeken. Rond het middaguur snel de airco in voor een siësta want de temperatuur is verschrikkelijk (± 37).

Vanwege een overschot in budget hebben we onszelf een vluchtje Vientiane – Bangkok cadeau gedaan van maar liefst 1 uur vliegen i.p.v. 15 uur bussen. Dat was genieten! Aangekomen in Bangkok om 08.00 uur is de temp. maar liefst 28 ’s ochtends! Deze dagen in Bangkok hebben we besteed aan het opnieuw passen van onze kleding zodat het nogmaals vermaakt kon worden en het boeken van een duikcursus voor Koen. Ik had het geluk dat ik ook nog eens een bezoekje mocht brengen aan de Thaise tandarts omdat er een stuk van mijn gevulde kies was afgebroken. Nou dat was een ervaring. Na een gratis controle (ja, GRATIS) werd geconstateerd dat mijn oude vulling opnieuw gevuld moest worden en mijn tand daarna hersteld kon worden, alleen wel onder verdoving maar dat wou ik niet! Na lang wikken en wegen toch besloten die verdovingsspuit te nemen en een afspraak gemaakt voor de volgende ochtend. Vol spanning voor de spuit gingen we naar de tandarts en besloot ik mezelf dapper over te geven aan de naald. Ik kreeg een soort theedoek met een gat erin over mijn gezicht dus ik zag niets, wat geruststellend was. “Don’t move your face miss”, ben maar niet bang, dacht ik. En toen werd de theedoek verwijderd, verbaasd keek ik naar Koen, “is de spuit al gezet? “ “het is gebeurd” zei Koen. En het laatste wat ik nog uit kon brengen was “ooh ik heb helemaal niets gevoeld” en daar ging ik KNOCK OUT! Enkele secondes later zag ik weer een vage schim voor me (Koen) en weer enkele secondes later besefte ik waar ik was, shit bij de tandarts. Gelukkig was Koen erbij want de tandarts wilde de ambulance al bellen die arme vrouw wist zich geen raad, zo vroeg ze “ Miss, you want to see your face? ” “ No, she doesn’t ” had Koen al voor mij geantwoord. Ze had waarschijnlijk nog nooit eerder een spook gezien. Maar het was al te laat ik zag mezelf heel snel en kon nog net op tijd duidelijk maken dat de stoel weer plat moest om te voorkomen dat ik weer flauw zou vallen. Nou en toen nog de behandeling, die verliep voorspoedig en dat alles voor maar liefst 20 €, daar loop je in Ned. nog niet eens voor binnen. Toen we konden vertrekken zei de lieve vrouw “ nice to meet you “ waarop ik loog “ nice to meet you to”.

En toen konden we eindelijk vertrekken op naar Ko Toa waar Koen zijn padi gaat halen en ik een kleurtje. De komende ± 3 weken besteden wij aan het bezoeken van de prachtige zuidelijke Thaise eilanden.