Het donkere verleden van Vietnam en Cambodja

Na onze 2-daagse strandstop zijn we vertrokken naar de Zuidelijke stad Saigon (Ho Chi Minh City) hier wilde we ons meer gaan verdiepen in de geschiedenis van de Vietnam oorlog. Daarvoor zijn we o.a. naar de Cu chi tunnels gegaan: een tunnelnetwerk van meer dan 200 km lang met 3 verdiepingen. Een goed doordacht systeem waarmee de Viet cong de Amerikaanse soldaten liet denken dat ze tegen spoken vochten. Daar waar de Amerikanen dachten dat ze de mensen hadden verdreven doken ze toch steeds weer vanuit het niets op (vanuit het tunnelsysteem). De tunnels waren erg smal, je kon er doorheen kruipen maar ik kreeg het daar te benauwd van, Koen ook maar dan letterlijk, helemaal bezweet kwam hij er na 100mtr kruipen uit. We hebben daar ook geschoten met een AK 47 een machinegeweer die veel in de oorlog werd gebruikt. Het was best grappig en spannend want het maakt veel lawaai en wanneer je schiet heb je een enorme terugslag. Verder zijn we ook naar het oorlogsmuseum geweest. Het stond vol met tanks, gevechtsvliegtuigen, bommenwerpers, vlammenwerpers en nog veel meer grote monsters die in staat zijn tot grote vernietigingen. Zo was één van deze tanks in staat om tot een afstand van 3,5 km bommen te werpen. Ook was er een B-52 bommenwerper (vliegtuig) in staat om tientallen bommen van 350 kg te droppen, die per stuk alles binnen een straal van 100 meter vernietigden en ernstige schade aanrichtte binnen een straal van 3,2 km. In het museum zelf waren heel veel foto’s te zien van slachtoffers van de oorlog, slachtoffers van martelingen maar ook slachtoffers van chemische wapens (Agent Orange) die ze hebben gebruikt om hele gebieden te verwoesten, drinkwater te vervuilen en er zo voor te zorgen dat de mensen waar ze tegen vochten zich niet meer schuil konden houden. 3 generaties later is nog steeds merkbaar dat deze chemische stoffen schade hebben aangericht. Veel mensen met ernstige aandoeningen, baby’s met beperkingen, afwijkingen en ziektes. De foto’s en de verhalen in het museum zijn best heftig en doen je echt beseffen wat een oorlog inhoudt, ik moet er niet aan denken dat ooit mee te maken.

Na deze trieste verhalen natuurlijk ook wat leuke ervaringen, we zijn een dagje naar de Mekong Delta geweest, een waterwereld waar boten, markten en huizen drijven op de rivieren en kanalen. Alleen niet in het gedeelte waar wij waren, voor ons was het gewoon een vieze bruine ‘gracht’ omringd door groen, dat wel, maar een omgeving die verpest is door het toerisme. We hebben onszelf laten verwennen met een pedicure en een nagellakje voor maar liefst 1,80 € en hebben ons weer een dagje heerlijk kind gevoeld in het waterpark. Waar onze 2de glijbaan van die dag de 20 meter hoge kamikaze was. Zonder na te denken stortte we ons volledig op deze glijbaan, “wie het eerst beneden is”. Een flinke afzet en daar gingen we, onderaan werd ik verrast door een gratis klysma, halleluja wat een pijn! En ik had ook nog eens verloren. Dus ik was even wat voorzichtiger die dag met de glijbanen. Later zagen we een kabelbaan over het water, halverwege de kabelbaan zat een stop waarna iedereen gelanceerd werd dus wij gingen ook. “je moet proberen zo lang mogelijk te blijven hangen, niet van te voren loslaten” zei Koen en “ jij gaat eerst” dus ik ging eerst en waar iedere mens werd gelanceerd op het eindpunt hield ik nog steeds vast tot ik weer teruggeveerd werd en dacht nu beter ook maar los te laten, met het gevoel alsof ik 2 schouders uit de kom had zwom ik vrolijk verder (leuk idee Koen) en ik moet zeggen ik heb er nog heel veel om gelachen achteraf, wat moet dat er grappig uitgezien hebben. De rest van die dag ging de voorkeur uit naar de glijbanen met banden of matjes.

De volgende morgen hebben we de bus gepakt naar Cambodja (Phnom Phen), waar we een zeer gemoedelijke grensovergang hadden. Met zo’n 40 muggenbulten als aandenken aan Vietnam (Koen hooguit 4) namen we met een goed gevoel afscheid van dit land. Ruim 6 uur later arriveerden we in een nieuwe grote stad. Hier hebben we o.a. de killing fields bezocht, waar uit veel massagraven lichamen zijn opgegraven en nu verzameld liggen. Van 1975 tot 1979 heeft de Rode Khmer ( het regime van het land destijds) ongeveer één vijfde deel van de bevolking van het land geëxecuteerd en begraven ofwel ± 3 miljoen mensen van hun eigen volk vermoord en gemarteld op gruwelijke wijze. Zelfs baby’s werden vermoord. Iedereen die tegen het regime was moest dood, vooral de intellectuelen want zij zouden een bedreiging vormen voor het ideaal plaatje van de leider Pol Pot, de ultieme communistische samenleving (iedereen gelijk, geen klasse verschillen). Kortom heel triest en onbegrijpelijk wat hier nog niet zo heel lang geleden is gebeurd maar wel een heel belangrijk stukje geschiedenis van Cambodja voor ons.

Na al onze indrukken en het continue reizen kwam het plaatsje Sihanoukville op het juiste moment op ons pad of moet ik zeggen kwamen wij op dat plaatsjes pad. Het beviel ons zo goed dat we besloten hier langer dan de te verwachtte 5 dagen te blijven. We hebben genoten van vele stranden op verschillende eilanden, een scootertje gehuurd, ik heb getennist op een duur resort naast het strand met een Deen tegen 2 mannen uit Estland wat veel te zw(h)eet was, 35 graden, terwijl Koen ging joggen.

Verder hebben we ook Koen’s verjaardag in Sihanoukville gevierd. Hierover zal ik (Koen) zelf een stukje schrijven want Linda was super lief geweest. Ik verwachtte eigenlijk helemaal niks, ze zei de hele tijd dat ze niks kon bedenken, een beetje dom maar ik geloofde dat ook nog. ’s Nachts had ze al voor me gezongen en toen kwam ze ’s morgens ineens met een taart aanzetten. Nadat we die opgesmuld hadden kreeg ik een eerste aanwijzing voor een cadeau. Ik zou er uiteindelijk gedurende de dag 4 krijgen en mocht daar mijn cadeau uitkiezen. Veder had ze ’s Middags nog een traditionele Khmer massage geregeld, was een beetje hardhandig (bijna marteling) maar ook wel lekker. Toen nog naar Dr Fish voor een voetenbad, deze kleine visjes eten de dode huidcellen van je voeten, kietelt maar wel heel grappig. ’s Avonds nog uit eten in een heerlijk steak restaurant (eindelijk weer eens een echt goed stuk vlees) en nog even naar het casino. Al met al een super leuke dag. Ik heb me echt jarig gevoeld zeker ook door alle sms’jes, mailtjes en facebook berichten van uit Nederland. Daarvoor bedankt.

Vandaag vertrekken we naar na onze laatste bestemming in Cambodja (Siem Reap). Daar bezoeken we de Angkor Wat tempels om vervolgens verder te reizen naar Noord Thailand.