Truly Malaysia

Waar jullie van onze verhalen genieten, genieten wij van jullie reacties. Het doet ons nogmaals beseffen hoe goed we het hebben. Dus bedankt voor alle leuke reacties.

En dan blijkt het ineens toch te kunnen, YES we mogen Mt Kinabalu op, nou of die “yes” terecht was weet ik nog steeds niet. Vol goede moed vertrokken we de volgende ochtend met onze gids om 07.30 uur voor een klim van 8.6 km. We hadden een aantal checkpunten die we binnen een bepaalde tijd moesten halen. Zo fanatiek als we beide zijn hadden we maar 1 doel, het bereiken van die punten om de top te kunnen behalen, de rest zouden we daarna wel zien. De eerste 3 km moesten in 1 uur afgelegd worden, dat lukte, de volgende 2,8 km zou zwaarder worden en daar hadden we dan 1,5 uur de tijd voor. Als gekken klommen we omhoog, verstand op nul en gaan, die vermoeidheid zit tussen de oren zei ik steeds tegen mezelf, doorgaan. En daar waren we op 5,8 km alleen 15 minuten te laat, maar de ranger was niet ter plaatse dus onze gids besloot dat we wel verder konden voor het volgende checkpunt: nog 3 km in 2 uur en 15 min. maar rekening houdende met het feit dat we boven de boomgrens zaten en dus op steile stenen hellingen moesten klimmen of eigenlijk onszelf omhoog moesten trekken m.b.v. touwen, daarbij waren we op een hoogte van 3,314 meter en de ijle lucht maakte het ook niet bepaald makkelijker. We liepen tussen de wolken dus het was koud maar we gingen door en een uur later kwamen we op 7 km (3,933 mtr hoogte) daar hadden we dus relatief gezien lang over gedaan maar de moeilijkheidsgraad was ook enorm gestegen. En toen kwam daar die enorme regen nog eens bij, kortom alle omstandigheden waren slecht, we zouden de top nooit halen binnen de tijd en we zouden geen uitzicht hebben vanwege de wolken. Dus om veiligheidsredenen terug, weliswaar met een dubbel gevoel, hebben we gefaald? Nou het antwoord is “nee”. We hebben onszelf in ieder geval over de kop gelopen door in 4.25 uur, 7km te lopen en daarbij 2 km in hoogte te stijgen. Bijna niemand beklimt deze berg ongetraind in 1 dag binnen de tijdslimieten die ze er hier aan stellen (wegens veiligheidsreden moet je weer op tijd beneden zijn). De afdaling was hels, als een revaliderende oma die weer moest leren lopen (kan dit?) strompelde ik de berg af m.b.v. de stok van onze gids. Mijn knieën waren helemaal naar de klote, ik kon ze amper nog buigen. En ga dan maar eens 7 km bergafwaarts. Het duurde uiteindelijk 5 uur 15 min om beneden te komen en dat was voor mij en voor Koen ook de minst leuke ervaring (voor mij een klein trauma). Maar we hebben weer iets aparts gedaan en we hebben er nog lekker van kunnen nagenieten, we hebben ervan geleerd en vooral ook om gelachen, hoe gek je kunt lopen en bewegen als je zoveel spierpijn hebt.

2 dagen later gingen we op tour met onze privé gids, wat een genot, alles op zijn tijd, geen anderen toeristen alleen wij. We zijn op river cruise geweest en hebben daar de zeldzame proboscis apen gezien. De Maleisiërs noemen ze ook wel de Dutch monkey omdat ze op de Nederlanders zouden lijken. Heeft een stukje met de geschiedenis te maken maar ze bedoelden hiermee de eerste Nederlandse scheepslui die voet hadden gezet op Borneo. Wat een gigantische neuzen zeg, deed me een beetje aan lambik denken van Suske en Wiske. Op deze trip hebben we ook gezwommen met enorme vissen om ons heen en het meest aparte van allemaal is dat we ’s avonds langs bomen kwamen die vol zaten met vuurvliegjes. Dit was alsof de bomen versierd waren met kerstverlichting, zo sfeervol, echt prachtig, ze kwamen helemaal rondom je vliegen en je kon ze zelfs aanraken, zo bijzonder en onbeschrijfelijk het was alsof je in een sprookje beland was en er ieder moment een fee op kon komen dagen. Tijdens de trip hebben we heerlijk vers fruit gegeten, wat zal ik dat gaan missen zeg, die verse ananas, mango, lychees, en kokosnoten. Onderweg nog naar een vissersdorpje gevaren waar we freshwater lobster hebben gegeten en toen 11 uur later zat onze tour erop en reden we terug naar het hotel. 2 dagen later hadden we onze 2de privé tour weer met onze vrolijke gids Rajis. Hij bracht ons naar het regenwoud waar we door de ongerepte natuur onszelf een weg moesten zien te vinden tussen de lianen en de bomen door. Dit was geen aangelegd pad maar echt de wildernis vol met bloedzuigers en insecten waarvan wij het bestaan nog steeds niet weten, gelukkig kwamen wij er ongeschonden vanaf. Tijdens deze tocht ook 2 rivieren gepasseerd met op sommige stukken een sterke stroming dus dat was best spannend, zeker als je een rugzak op je rug hebt en je tot aan je schouders onder water loopt en de onderstroming aan je benen voelt trekken. Na deze intensieve tocht gingen we even langs bij een afgelegen natuurgebied waar orang-oetangs terug gezet worden, er is volwassen vrouwtje wat graag terug komt naar de ranger en gelukkig was ze er ook toen wij kwamen. Zo nieuwsgierig als ze was kwam ze meteen onze kant op lopen en ging lekker zitten. We konden haar aanraken en ze at en dronk uit onze hand. Deze 24 jarige genaamd Jackie heeft ons enorm verbaasd, wat een beest, zo menselijk. Geen toerist die hier naartoe gebracht wordt omdat ze dit niet willen alleen de geluksvogels die met Rajis op privé tour gaan zoals wij. Gelukkig hebben volwassen apen wel een goed afweersysteem waardoor ze wel in aanraking mogen komen met de mens, waar dat voor de kleintjes gevaarlijk kan zijn. Kortom dit was echt te gek! Na onze ontmoeting zijn we naar de hotsprings gegaan voor een heerlijk natuurlijk warm bad waarna we de trip afsloten met een etentje en een gezellige autorit terug naar ons hotel. Wat waren deze trips goed zeg en wat hebben we gelachen met onze gids, die overigens ook zeldzaam in zijn soort was. We nemen afscheid van Borneo, het land waar we de beste wildlife en natuur belevenissen hebben gehad. Na Borneo zijn we nog naar 1 plaatsje geweest in Maleisië waarna we naar Singapore zijn afgereisd.

Wat een land! We hebben genoten van de zoo, eentje waar het niet voelt alsof je in de zoo bent, geen kooien maar natuurlijke afbakeningen voor het merendeel van de beesten. Diezelfde avond een geweldig decadente receptie/ klein feestje gehad op de Nederlandse ambassade in Singapore (leve de koningin en 2 coupletten volkslied?), waar Google je al niet kan brengen. Voor het eerst sinds maanden moesten we weer vooraan gaan staan om over de mensen heen te kunnen kijken, wat zijn de Aziaten toch klein, of de Nederlanders groot? Verder heb ik hier mijn acteer talenten weer eens naar boven gehaald in leuke conversaties met keurige mensen, ik voelde me net een gooische vrouw in een wereld waar alles draait om roem en rijkdom en dit vooral uitstralen naar de buitenwereld. De hoogtepunten van deze avond waren toch de bitterballen, stroopwafels, rookworst, wortelstamp, haring met uitjes( voor Koen), slagroomsoesjes, appeltaart, poffertjes en de blokjes kaas.

En toen tijd voor de grote ontmoeting. Wat ons pap en mam niet wisten was dat wij op hetzelfde moment op het vliegveld van Singapore waren dus hebben we ze daar verrast. Heerlijk om ze weer te zien. En nu gaan wij samen genieten , eerst op een 4-daagse tour en daarna 3 weken met de camper.