Een tijd van komen en gaan

En we gingen weer verder, op naar the Great Ocean Road. De eerste stop was bij the Bay of Islands wat een prachtige rotsformaties. Zelden heb ik zo’n verwoestende zee gezien, echt prachtig om te zien met wat voor geweld de golven tegen de rotsen aan kletsen. Tijdens onze route over the Great Ocean Road zijn we gestopt bij: Bay of Martyrs, The Grotto, London Bridge, The Arch, Two Mile Bay, Sentinel Rock, Loch Ard Gorge, Twelve (acht) Apostles en the Gibbon Steps, voor degene die het iets zegt. Elke stop was weer een ander aanzicht van rotsformaties die miljoenen jaren geleden zijn gevormd door de zee en de wind en over de jaren heen nog steeds veranderen. We hebben deze geweldig mooie dag afgesloten met het bezichtigen van Koala’s in de bomen en voor we het in de gaten hadden hingen we er zelf zowat in.
Na al deze ervaringen werd het tijd voor ons om weer eens de stad in te duiken. We kwamen ’s middags in Melbourne aan waar we meteen richting sportpark gingen. Aangezien ik die middag moest spelen op de banen van the Australian Open. Zonder training toch gewoon de toernooitjes af hé. Dus in de speciale kleedruimtes hees ik me in mijn gesponsorde backpack tennis outfit en werd ik meteen verwezen naar show court 3 waar ik mijn wedstrijd moest spelen tegen Annie Kournikova. Met 3000 toeschouwers in het stadion werd ik enorm aangemoedigd. Hier en daar een wave en mijn naam die door het hele stadion galmde, wat een ervaring. Uiteraard sleepte ik deze partij zonder enige moeite binnen. Mijn mental coach Koen en mijn personal coach Harrie waren ook blij met deze ervaring. En om hen te bedanken heb ik hen ook nog een gratis lesje gegeven op show court 3.
De volgende dag in Melbourne deed ons weer denken aan de herfst in Nederland (aangezien het herfst is in Australië) de hele dag stortregen en dat op papa’s verjaardag. Daar liepen we dan, door Melbourne, wat regen al niet kan doen met een bestemming, echt laaiend waren we niet over de bezienswaardigheden we hebben 1,5 uur in de verwarmde toeristenbus onszelf door Melbourne laten rijden en door de bedruppelde ramen sightseeing gedaan. ’S avonds weer lekker terug naar ons campertje voor een fanatiek potje kaarten onder het genot van een hapje en drankje.

En de volgende dag weer verder richting Sydney, de afstand was te groot om ineens te rijden maar in de tussentijd hebben we niet echt veel gezien of gedaan. Eenmaal aangekomen in Sydney hebben we afscheid genomen van ons bakkie en het camping leven en zijn we onze hotelkamers ingetrokken aan de Sydney Harbour. We hebben een dag en avond besteed aan the Harbour Bridge en the Opera House. De volgende dag hebben we bij de haven rondgewandeld en zijn we ’s middags gesplitst, de mannen voor een biertje en de vrouwen voor wat winkels. En zo was onze gezamenlijke vakantie alweer ten einde gekomen, het was een geweldige reis maar helaas hebben we de afstanden een beetje onderschat waardoor we te veel op de weg hebben gezeten en misschien relatief weinig gezien hebben maar desondanks hebben we allemaal genoten. Tijd om afscheid te nemen want onze reis gaat gewoon weer verder en na 3 keer Australië( lekker decadent hé) zal dit toch echt het definitieve afscheid voor mij kunnen zijn.

Op naar Nieuw Zeeland.
Aangekomen in Christchurch zijn we mijn neef Bob op gaan zoeken, hier werden we hartelijk ontvangen en mochten we de komende dagen verblijven om het e.e.a. uit te zoeken. We hebben onze dagen hard nodig gehad om een geschikte betaalbare camper te huren, onze route te bepalen en nog wat wintersokken te kopen. Van Christchurch zelf hebben we niet heel veel gezien, de aardbeving van vorig jaar heeft van de stad meer een klein rustig dorpje gemaakt. Er zijn nog steeds veel verwoestingen en ingestorte gebouwen te zien. Op onze 2de avond werden we meegenomen naar een rugby wedstrijd. Dit was echt geweldig om te zien, in het begin waren de regels nog wat onduidelijk maar na wat uitleg konden we het redelijk volgen. Zo gaaf hoe al de bonken van kerels vechten voor die rugby en hoe fanatiek het publiek kan zijn. Daarna zijn we in de kroeg beland waar we gezellig hebben gekletst over elkaars levens en natuurlijk lekker wat gedronken hebben. De volgende morgen werden wij gewekt door moeder natuur, of terwijl een aardbeving, dit was echt een hele vreemde gewaarwording. Het hele bed trilde inclusief ons erin. Voor hier is het vrij normaal kreeg ik de indruk maar de beving had een sterkte van 4.3 op de schaal van Richter en vond plaats op 9 km diepte. Maar zoals Bob al zij zijn de gevolgen van de aardbeving niet altijd te wijten aan de sterkte maar meer aan de diepte van de beving en de manier waarop de aardplaten verschuiven.
Na deze ervaring zijn we toch maar opgestaan om verder te gaan met onze planning van de reis en het boeken van onze camper, wat uiteindelijk gelukt was. Het gekke is alleen dat de verzekering 3 keer zo duur is als de camperhuur maar goed vanwege het winterse weer is dat zeker wel noodzakelijk. We hebben een behoorlijke 2 persoonscamper (2.80 mtr hoog en 7 mtr lang)met lekkere verwarming een extra deken en genoeg ruimte, beetje luxe is zeker wel een vereiste in de winter vonden wij,en zeker na onze China ervaringen. Het enige waar we nog wat twijfels over hebben is het EK en internet verbindingen dus we hopen toch echt dat wij tijdens ons ontbijt ook de wedstrijden kunnen kijken. Anders worden we graag per sms op de hoogte gehouden.

Klaar voor vertrek wat hebben we er zin in. Wij wensen jullie alvast veel EK kijkplezier en zomergenot toe wij genieten de komende 30 dagen van de winter.